Lucid Forum

Sebe

O myśleniu słów kilka,
czyli udział świadomości i podświadomości w procesie

Na wstępie do wstępu zaznaczę, że artykuł raczej nie przekazuje wartości intelektualnych. Ma większą wartość publicystyczną, aniżeli naukową. Wszystkie zagadnienia opisane w tekście są natury empirycznej, nie znajdziecie tu nauki. Chyba. Nie jestem też psychologiem. Szczerze mówiąc, dla mnie samego ten tekst jest dosyć głupi, ale musiałem coś napisać. A teraz znajdźcie coś dla siebie poniżej.

Właśnie wróciłem z wakacji. O wyjeździe wiedziałem stosunkowo długi czas przed. Nie zdążyłem jednak zaopatrzyć się w tak podstawowy ekwipunek każdego podróżnika, jakim niewątpliwie jest odtwarzacz mp3. Mniejsza o to. No cóż - nie zapoznam się bliżej z Boxcutterem, Parov Stelarem, czy jakimkolwiek nowym, interesującym wydawnictwem. Nie skąpię uszu w ciepłych dźwiękach ze świeżego Ambivalence Avenue Bibio, nie wycziluję się przy Lemurian Lone'a. Wreszcie, za to, będę mógł poświęcić czas książkom dla przyjemności i rozwoju z własnej inicjatywy, nie zaś tylko tym, które są moje lekturą obowiązkową na zajęcia.

Na pierwszy ogień poszła Kronika Ptaka Nakręcacza spod ręki Harukiego Murakamiego. Nie powiem o czym opowiada, bo może ktoś będzie chciał czytać. Napiszę tylko, że jest to świetna powieść, wdrażająca podświadomość bohaterów i wplatająca ją w realne wydarzenia utworu. Często widać przenikanie się wymyślonych, nierealnych światów, niecodzienne i często bez powiązania z szeroko ustalonym porządkiem świata, jaki znamy, argumenty. Fabuła płynie wartkim strumieniem ciągłych zaskoczeń, które mimo swej pozornej niedorzeczności uderzają niezwykłą prawdziwością głębokich stwierdzeń je wywołujących. Książka, mimo nasączenia mnogością fantastycznych zdarzeń ukazuje w niesztampowy sposób codzienne zjawiska, jak miłość, czy nienawiść. Co uważniejsi czytelnicy zapewne dostrzegą rozważania na temat relacji, natury całego społeczeństwa, sposobów oddziaływania na ludzi; w tym również zwyczaje ślepego podążania szarej tłuszczy i skupiania uwagi na tym, kto i jak mówi, nie co mówi. Występują też ogólne przemyślenia nad życiem. Polecam.

Druga książka to Przenajświętsza Rzeczpospolita napisana przez Piekarę. Jeszcze czytam. Jest to książka znacznie lżejsza w sensie intelektualnym, mózg nie musi pracować w kulminacyjnych obrotach, aby w pełni pojąć przesłanie. Autor opisuje futurystyczną wizję narodu polskiego jako kierowany w całości przez ludzi bogatych i kler. Cóż, przerażająca wizja przyszłości, która przez myśl przeszła pewnie każdemu inteligentnemu i zniesmaczonego zbyt wysokim stanowiskiem duchownym w naszym kraju.

Pozwoliłem sobie nieco opisać i przybliżyć to, co wywołało moje przemyślenia i określić niejako ich naturę, powstawanie i utrwalanie w umyśle. Właśnie, wrócmy do tematu przewodniego, jakim jest myślenie.

Krótka definicja pochodząca z internetowego słownika języka polskiego PWN:

yeld

Ciekawe, choć można by rzec, oczywiste.

Zapełnianie katalogu rzeczy ma miejsce głównie w dzieciństwie i masz rację, wszystko dostaje automatycznie karteczkę z instrukcją - czy to poznane organoleptycznie czy wychowawczo (gorący czajnik jest zły tudzież kradzież jest zła).

I dorzuciłbym jeszcze takie mini-przemyślenie na temat odruchów.

W czasie formułowania myśli (czy to świadomie w celu wyrażenia, czy podświadomie na potrzeby reakcji) następuje błyskawiczny wgląd do katalogu i odczytanie instrukcji. Chodzi mi oczywiście o podświadome formułowanie myśli.

Przykładowo: chcę usiąść przy komputerze powoduje niezliczoną ilość podświadomych myśli - jak skierować trajektorię cielska, żeby trafić w fotel; czego się podeprzeć i jak rozłożyć ciężar ciała, itp.

Te instrukcje zostały dawno temu zakodowane podczas nauki chodzenia i innych niemowlęcych akcji. Większość takich myśli przejmuje po czasie móżdżek, bo okazują się zbyt proste i zbyt powtarzalne, żeby mózg się nimi zajmował.

Jakiś czas temu przeprowadzałem taki eksperyment, żeby używać mózgu do każdej akcji jaką podejmuję i głośno w głowie (przebijając podświadomość do świadomości) określać każdą akcję i zastanowić się co należy zrobić i w jaki sposób.

Cholerstwo męczy, jak cholera, ale jest całkiem ciekawe i daje pogląd na to jak dużo podświadomości działa nam w środku. Podniesienie szklanki z herbatą do ust w celu napicia się z niej powoduje mnóstwo pytań jak to uczynić, aby się nie polać, nie poparzyć i nie zakrztusić.

Sebe

Chmurka

Zawsze byłam ciekawa jak inni postrzegają i prowadzą swój proces myślenia (tzn jak to robią i czy potrafią to wytłumaczyć), ale jakoś nikt nie potrafił się wysłowić.

Od siebie dodam, że dla mnie to wygląda bardziej płynnie. Tzn nie ma systemu tagowania (pojmowanego jako odrębny system zakładek)*, ale sieć skojarzeń. Tzn tak jakby zakładki były same w sobie hasłami katalogowymi tego samego poziomu. No i hasła/pojęcia składają się z różnych reprezentacji (wizualnych, słownych..) albo poszczególne ich elementy są ze sobą ściśle związane (możemy pracować od razu na bazie pojęć słownych, abstrakcyjnych z którymi nie wiążą się inne doświadczenia). Siła danego pojęcia w bazie danych, zależy od ilości i siły skojarzeń (powiązań) z innymi.
*Chociaż zastanawia mnie właśnie jak to się dzieje, że w danym momencie pamiętamy o rzeczach naprawdę ważnych (utrzymujemy przez dłuższy czas koncentracje na jednym haśle). Może rzeczywiście z tymi tagami jest coś na rzeczy, ale tego nie potrafię zrozumieć bo sama myślę zbyt chaotycznie (muszę wszystko zapisywać żeby nie zapomnieć).
Przypominanie i analiza wydaje się polegać na wyszukiwaniu optymalnej drogi skojarzeń (domyślne rozwiązanie). Np chęć zaspokojenia "pragnienia", przyjemne skojarzenie "piwo". I szukając praktycznego połączenia pojawiają się po drodze, "zakupy", "spacer". Ktoś może próbować zastąpić "spacer" hasłem "mama". Ale jeżeli "mama" ma awersje do hasła "piwo" to automatycznie połączenie jest niestabilne i rozwiązanie okazuje się błędne lub ryzykowne.

Sebe