Lucid Forum

Nightfall

[link widoczny dla zalogowanych] obiecany link do albumiku Finntroll'a.
W sumie to EP, ale polecam. Zawiera mocniejszą wersję piosenki, którą wcześniej zamieściłem.

Michał

Dla tych którzy nie znają, jazda obowiązkowa:

[link widoczny dla zalogowanych]

walek

Alegria

Bracia Waglewscy wracają w wielkim stylu...

Płyta "Piątek 13" firmowana ksywami Fisz i Emade to świetny powrót Fisza do tego, co umie najlepiej - rymowania. Tym razem nawija nasz ulubieniec do podkładów swojego brata (robił to już na swoim trzecim albumie, ale tamten wypada blado w porównaniu do tego). I właśnie na podkłady warto tu zwrócić uwagę. Kto słyszał trochę kawałków, które tworzy Emade, wie o co chodzi. Jeśli słyszeliście album POE "Szum rodzi hałas" (POE - Projekt O.S.T.R-y - Emade), albo właśnie trzeci album Fisza, na pewno kojarzycie jego styl. Bardzo dużo elektronicznych wtrętów, głębokie, czasem przesterowane basy, ogółem full-wypas, jak to mówią. Ja osobiście uwielbiam podkłady Emade, brzmienie jest grzechu warte.

Sam Fisz jak zwykle w dobrych nastrojach. Na szczęście odszedł już od swoich chorych akcji typu kolaboracje z Niewinnymi Czarodziejami (którzy jak dla mnie są zbyt awangardowi), czy niektórych kawałków na płycie z producentem Envee. Znowu serwuje nam kawał dobrego rapu, inteligentnego, na poziomie. Nie ma tutaj tekstu o tym, kto rządzi na mieście, kto więcej blantów zjarał na ławeczce albo o szacunku ludzi ulicy. Zamiast tego mamy błyskotliwe frazy jednego z najzdolniejszych polskich raperów (obok wymienionego już O.S.T.R., który notabene pojawia się na ostatnim kawałku pt. "Plastik" - świetny duet).

Nie chce mi się wrzucać tego nigdzie. Macie Emule'a i inne cuda niewidy. Ściągnijcie, przesłuchajcie, a potem może nawet i kupcie, bo moim zdaniem warto. Solidny polski rap w dobie chały, jaką nam serwują elo-ziomy spod bloku.

Spirytus

Aaaaah przypominają mi się dawne czasy kiedy to jeszcze słuchałem z zapałem hip hopu ;)

Ramiel

[link widoczny dla zalogowanych]
Kolejne arcydzieło wczesnej twórczości mistrzów. Niestety studyjnej wersji nie mam - została wydana na jakimś nieznanym mi bootlegu. Ta tutaj to live. Polecam podkręcić głośniki :>

Spirytus

Heh rodzice wysłali mnie do psychologa, gdyż zaobserwowali niepokojące obajwy - tego że słucham Sepultury, Slayera, Soulfly'a, Kreatora, czy też Korna < bez komentarza... >

Alegria

Spirytus

Podobnie jak i ja ^^

Knight

Moi rodzice są inni. Na na 6 lub 5 urodziny ( dokładnie nie pamiętam) dostałam przytulankę i płytę Iron Maiden. Zaczęłam od Kiss, później właśnie Iron Maiden, w wieku 7 lat poznałam Kinga Diamonda.

Alegria

Jestem po przesłuchaniu na spokojnie (nareszcie!) najnowszego dzieła Toma Waitsa. Trzypłytowe wydawnictwo do najtańszych nie należy, toteż moje oględziny (osłuchiny?) nastąpiły za pośrednictwem mp3.

Moje refleksje? "Orphans (Brawlers, Bawlers and Bastards)" to trzy światy, podzielone skrzętnie między trzy krążki. Pierwszy z nich - "Brawlers" - przypomina mi nieco najnowsze dokonania Waitsa, a w szczególności album "Real Gone". Przesterowany, czy też przefiltrowany wokal, czasem za podkład rytmiczny służy swoisty beatbox, a jakże!, wykonywany przez samego Waitsa. Singlem chyba była pierwsza piosenka z tejże płyty - "Lie to me", wybór dość dobry i w miarę reprezentatywny dla krążka.

Dalej jest "Bawlers". Tutaj mamy więcej eksperymentów. Więcej melorecytacji (w dobrym, waitsowskim znaczeniu tego słowa). Ten krążek przypomina mi o tym, co jest chyba kluczem do zrozumienia twórczości Toma Waitsa... ten koleś po prostu opowiada historię w każdej swojej piosence i robi to niesamowicie, z poczuciem humoru! Na dowód każdemu niedowiarkowi polecam ostatni "utwór" z płyty, ja się uśmiałem w głos!

Wreszcie "Bastards". Czyli "miętkie" kawałki Waitsa, coś jak wcześniej album "Alice". Łagodniejsze oblicze naszego sympatycznego artysty, piosenki z tego krążka podobają się nawet mojej mamie (hehe!). Słowem - możemy odsapnąć po poprzednich dwóch krążkach, a także wsłuchać się w świetny głos Waitsa, który mimo chrypy i fałszowania tu i ówdzie - nawet dwa wyżej wymienione przymioty jest w stanie obrócić w zalety! Umiejętność modulowania głosu tego pana pozwala jeszcze lepiej opowiedzieć historię z danego kawałka.

Polecam zapomnieć się na kilka godzin i przysiąść do tego obszernego dzieła, posłuchać jak artysta snuje swoje opowieści. Dla tych, co angielskim operują na poziomie zaawansowanym - wsłuchujcie się w teksty - nierzadko są zabawne jak cholera!

Całości dam 4/5 w skali pięciostopniowej, ale w dziesięciostopniowej już tylko 7/10 (ciężko tego wysłuchać za jednym posiedzeniem, parę kawałków tu i ówdzie odstaje poziomem, ale to nadal Waits, który jest jak wino...).

walek

Widzę tu wypowiedzi o swoich początkach muzycznych. A to było tak - nabyłem kiedyś w ciemno kasetę Rock in Rio Maidenów. Zauroczyłem sie tekstami i muzyką. Potem było AC/DC, stąd już prostsza droga do bluesa (dzięki mojemu nauczycielowi gitary). Pokazał mi Gov't Mule - dzięki nim trafiłem na Allman Brothers Band - i southern rockowe kawałki. A odkąd Allmani stoczyli się i odeszli od southernrockowej tradycji (odkąd Dickey Betts odszdeł) to słucham Lynyrd Skynyrd i Dickey Betts Band (oraz Dickey Betts & Great Southern. Oprócz tego blues, powoli odkrywam Black Sabbath.

Michał

Top 1(00) Greatest Choruses of All Time:

1. "Łu ciap ciap łup, łu ciop ciap ciap pi ciap ciap pi ciu pi a pi pi a pi yy ee yy ee" (C-Bool - Would you feel)

Spirytus

Michał ciekawa definicja ;) Ale c "bul" to bullshit XD Tak jak caly gatunek techno... Ofc to tylko moja opinia i wierzę, że niczyje odczucia religijne, bądź też emocjonalne nie zostały obrażone moją skromną osobą . ^^

Ramiel

Najlepsze chórki ma King Coleman :D