Lucid Forum

Fete de la faim · Wysłany: Czw 20:31, 29 Mar 2007 Temat postu:

A to moje koty: Żółty i Behemot... Istne indywidualności, o ile Żółty zachowuje się jak niedorozwinięty, daje sobą pomiatać i wszystkich kocha, o tyle Behemot boi się wszystkiego.

[link widoczny dla zalogowanych]

lizzard · Wysłany: Czw 21:00, 29 Mar 2007 Temat postu:

wow, jakie super koty...

michal --> skopiuj link i wywal te "img"

Michał · Wysłany: Czw 21:06, 29 Mar 2007 Temat postu:

No, no - fajne koty. Muszę sobie załatwic albo jeszcze jednego kota, albo psa.

Enderio · Wysłany: Czw 23:13, 29 Mar 2007 Temat postu:

Psy sa fajniejsze od kotow takie bardzie towarzyskie, koty chodza swoimi sciezkami :)

Ramiel · Wysłany: Czw 23:56, 29 Mar 2007 Temat postu:

Alegria · Wysłany: Pią 0:13, 30 Mar 2007 Temat postu:

Enderio · Wysłany: Pią 10:32, 30 Mar 2007 Temat postu:

Zależy od psa, jak sie ma typowego burka, to faktycznie można ich zbytnio nie polubieć.

walek · Wysłany: Pią 15:53, 30 Mar 2007 Temat postu:

Najbardziej nie lubię takich szczurowatych kundli. Piękne psy to Bernardyny - majestatyczne, włosiate i miłe :)

Michał

Cholera, wczoraj byłem zmuszony uśpic mojego kota, po ciężkiej walce z chorobą nerek... Do żadnego zwierzęcia nie byłem tak przyzwyczajony jak do niego. Kurwa...

Alegria

Szabada

walek

Fete de la faim

Mój kot też choruje na nerki, aż mnie wystraszyłeś. Mojego pierwszego kota potrącił samochód, drugi miał chory układ pokarmowy, trzeciego zagryzł pies. Ogólnie nie mam szczęścia do kotów, ale te dwa mam już dobrych parę lat i mam nadzieję, że - odpukać - jeszcze trochę czasu ze mną zostaną.

Ramiel

O kurde :(
Ja sobie nie wyobrażam co zrobię, jak mój kot zdechnie... :(

Alegria

Choroby nerek to typowa przypadłość kotów. Ale mojego nie uśpię, on ma niesamowitą wolę życia. Lekarze dawali mu niewiele czasu, a on już się z tym trzyma gdzieś z pół roku i nawet wydobrzał trochę ostatnio.

(Heh... ktoś mógłby mi to wypomnieć w dyskusji nt. eutanazji, ws. której mam dokładnie odwrotne zdanie, ale po pierwsze, mój kot chyba nie cierpi, a po drugie - nikogo z moich bliskich nie dotknęła taka choroba, więc może łatwo byłoby mi mówić. Cóż, życie...)