Lucid Forum

yeld

Z innej beki niż zwykle, a konkretnie, z płyty Experyment Psycho by Rahim...

[link widoczny dla zalogowanych]

Moim zdaniem warto.

Lutogniew

Paszczak: Pogrzało Cię? Honor? "Weź kij i bij w ten wredny semicki ryj!"?

Yeld: Spodziewałem się reggae (jest taki reggaeowy zespół Świadomość, polecam wszystkim) a dostałem coś dziwnego, ale przyjemnego

Paszczak

Lutogniew , nie do konca ak to szło , no ale ;]
No kazdy ma swoje poglady ; ] i gusta , ty lubisz pograc w szachy , a ja lubie walczyc w obronie polski , itd itd ; ]

To powalcz najpierw o poprawność języka ojczystego.

yeld

A, bo to dlatego ze omyłkowo odwróciłem artystę z tytułem utworu. ;) A może podświadomie to zrobiłem, wiedząc, że ściągniesz jeśli uznasz to za reggae. :) Co nie, że fajne? ;)

A o Honorze powiem tylko tyle, że rzygać mi się chce.

Misiu

Ano, jak najbardziej. Uważam Honor za jedno z największych ścierw muzyczno-liryczne jakie spłodziła sorry music polska. Minimalistyczna, wygładzona oprawa muzyczna sprawia że słucha się tego bez największego zmęczenia, nie trzeba żadnego wysiłku by interpretować te dźwięki(taka muzyczna guma do żucia) co sprawia że nadaje się do wszystkiego, moja znajoma to bardzo ładnie skwitowała "myjesz gary a ta prymitywna muzyka włazi ci do łba ze swoimi chorymi tekstami". Lirycznie oczywiście dno. Podłe, tandetne, nienawistne. Żenada. To od słuchania takiej muzyki zaczyna się pierdzielić we łebie niektórym ludziom że uznają się końcowo za polskich nazistów.

Ogólnie. Wszystkim 16- letnim zagorzałym, plującym się, pełnym nienawiści komunistom nazistom nacjonalistom i tak dalej mówię "low restecpa motherfuckas"

Paszczak

Alegria

Pora na wielkie W. Wu-Tang Clan. Wu wydają nowy album, nie mogłem go nie posłuchać! Oto moje refleksje na temat tegoż.

Wu-Tang Clan "8 Diagrams"

Pierwsza myśl: CO DO CHOLERY?! Album bez O.D.B.? Ale o tym powiem potem, bo album mnie pozytywnie zaskoczył. Wu zaczynają w pięknym stylu, zsamplowany cytat bodaj z "Shogun Assasin" albo innych filmów kung-fu, z czego słyną. Otwierający "Campfire" ma chyba najlepszy beat na płycie. RZA znów pokazał, że potrafi zrobić taki podkład, że czapa siada.

Dalej jest nadal dobrze. "Take it back" z kozackim beatem i dobrymi zwrotkami całej ekipy. "Get 'em out ya way pa" troszkę rozczarowuje, mimo zacnego podkładu, typowo hardkorowego w stylu Wu, refren jest maksymalnie spartolony. "Rushing Elephants" poprawia już nastrój po poprzednim rozczarowaniu, kolejny świetny podkład i zwrotki m.in. GZA (jednego z moich ulubionych MC ze składu). "Unpredictable" trzyma poziom poprzedniego kawałka, gościnnie śpiewa tu Dexter Wiggle.

I kolejna refleksja - strasznie podszyty soulem jest ten album, Wu łapie się korzeni swojego stylu. Szczególnie widać to w "The heart gently weeps", swoistym coverze Beatlesów, gdzie głosu udziela Erykah Badu, a na gitarze przygrywa... John Frusciante! Wu zawsze umie dobrać gości do "ficzuringów". Kolejny przykład: wuj George Clinton w "Wolves". Jego partia co prawda jest chora, ale to wpisuje się idealnie w klimat utworu. Wu po raz kolejny ukłon w stronę soulu, czy może i funku czynią. I dalej jest znów śpiewany refren w wykonaniu Sunny Valentine'a w "Gun will go".
Zaśpiewa on też potem w "Starter".

Duży ukłon dla RZA za podkład do "Windmill". Zsamplował gitarę z "Bang Bang (My baby shot me down)" w sposób absolutnie mistrzowski (bynajmniej Ctrl-C Ctrl-V!). Kolejny świetny punkt na albumie. Cytując debiutancki album: "Wu-Tang Clan ain't nuttin' to fuck with". Beaty są naprawdę hardkorowe, czego przykład w "Weak Spot". I znowu te sample z filmów kung-fu. Wiedzą, co tygrysy lubią najbardziej w muzyce Wu.

I teraz najważniejsze. Ol' Dirty Bastard (RIP). Pod koniec ww. kawałka mamy wycinek jego wypowiedzi, które stanowi intro do następnego kawałka - hołdu dla niego samego. "Life Changes" to paradoksalnie najgorszy tekstowo chyba kawałek na płycie, bo każdy z ekipy opowiada co czuł, gdy usłyszał o śmierci swojego brata ODB. Niemniej klimat kawałek ma niesamowity, mi osobiście łzy napłynęły do oczu. ODB był jednym z najważniejszych członków Wu-Tangu i jego strata wydawała się być gwoździem do trumny składu. Tak się nie stało, Zabójcze Pszczoły dalej żądlą i z nową siłą idą do przodu, ku czci swojego brata lub też nie.
Pod koniec kawałka jest coś naprawdę powalającego - koleś mówi coś po japońsku (albo po chińsku, cholera jasna, nie rozróżniam) - i jak mniemam to kolejny hołd dla zmarłego przedwcześnie rapera.

W "Tar Pit" mamy naprawdę chorą lutę, ni to freestyle, ni to zwrotka jakiegoś nieznanego mi kolesia. Nie mam go na liście featuringu, nie mogłem nawet tego tracku znaleźć na allmusic.com w recenzji albumu. Ciekawe, że nie mogłem też znaleźć ostatniego kawałka, który jest wycinkiem z jakiegoś kawałka, bodaj live, gdzie mamy na początku Method Mana, a potem ODB daje czadu w swoim stylu. To jest najlepszy hołd - pokazać, co brat umiał.

To zdecydowanie nie jest płyta, której można było się spodziewać po Wu, ale chyba o to im chodziło. Bardzo refleksyjna, mroczna. Nie ma typowych singlowych kawałków jak na wcześniejszych albumach. Niemniej dla zwrotek Method Mana, Raekwona, Ghostface'a, RZA czy GZA wreszcie, naprawdę warto albumowi się przyjrzeć. Beaty jak zawsze na najwyższym poziomie.

yeld

Ja chętnie zobaczę dla Erykah, bo ją lubię! No i ta zmiksowana gitara z "Bang Bang" mnie interesuje.

PS. Chiński od japońskiego jest łatwo rozróżnić. Wystarczy, że raz usłyszysz oba języki w porównaniu i już będziesz wiedział. W japońskim masz dużo dżo, jo, ji, łi, ła (fonetycznie) a w chińskim tzu, tzi, tza oraz czi, cza, ci, cia (też fonetycznie).

Alegria

No, ale kto nie lubi Eryki?! Najlepsza soulowa wokalistka naszych czasów.

walek

I występowała w Blues Brothers 2000! Co jak co, film może i cienki, ale muzycznie - genialny.

Ramiel

walek

yeld

Dramah (trademark)!

Nie Erykah jest be, tylko oral.

Alegria

[link widoczny dla zalogowanych]

I kolejny wielki pożegnał się z życiem. Szkoda, że poznałem namiastkę jego twórczości dopiero stosunkowo niedawno! :(

Ramiel

O kurde! Przyznam, że go nigdy wcześniej nie słyszałem, ale facet jest (a raczej był) niesamowity! Muszę się głębiej zapoznać z jego twórczością, szkoda, że już po jego śmierci...